رزوه بست یک عنصر حیاتی در دنیای مهندسی و ساخت و ساز است. اتصال دهنده ها مانند پیچ ها، پیچ ها و مهره ها به طراحی رزوه ای خود برای ایجاد اتصالات ایمن بین اجزای مختلف متکی هستند. رزوه بست به برآمدگی مارپیچی اطلاق می شود که دور بدنه استوانه ای بست می پیچد و به آن اجازه می دهد با سوراخ یا مهره رزوه ای مربوطه درگیر شود.
این طراحی نه تنها استحکام مکانیکی را فراهم می کند بلکه سهولت مونتاژ و جداسازی قطعات را نیز تسهیل می کند.
رزوه ها را می توان بر اساس مشخصات، گام و قطرشان به انواع مختلفی طبقه بندی کرد. رایج ترین انواع نخ ها عبارتند از Unified National Thread (UN)، Metric Thread و Acme Thread. هر نوع کاربردهای خاصی دارد، با تغییراتی در ابعاد و شکل‌هایشان برای تطبیق با مواد مختلف و نیازهای بار.
نوع نخ:
نخ شکلی است با یک مارپیچ یکنواخت که روی سطح مقطعی از یک سطح جامد یا یک سطح داخلی بیرون زده است. با توجه به ویژگی های نهادی و کاربردهای آن می توان به سه دسته تقسیم کرد:
1. نخ معمولی: زاویه دندان مثلثی است که برای اتصال یا سفت کردن قطعات استفاده می شود. رزوه های معمولی بر اساس گام به رزوه درشت و رزوه تقسیم می شوند و استحکام اتصال رزوه ریز بیشتر است.
2. نخ انتقال: نوع دندان دارای ذوزنقه، مستطیل، شکل اره و مثلث و غیره است.
3. موضوع آب بندی: برای مهر و موم اتصال، به طور عمده موضوع لوله، موضوع مخروطی و موضوع لوله مخروطی استفاده می شود.
درجه تناسب نخ:
تناسب رزوه اندازه شلی یا سفتی بین رزوه‌های پیچ است و درجه تناسب ترکیب مشخصی از انحرافات و تلورانس‌هایی است که بر روی رزوه‌های داخلی و خارجی اعمال می‌شود.
برای رزوه های یکنواخت اینچ، سه درجه برای رزوه های خارجی وجود دارد: 1A، 2A، و 3A، و سه درجه برای رزوه های داخلی: 1B، 2B، و 3B. هر چه سطح بالاتر باشد، تناسب محکم تر است. در thread های اینچی انحراف فقط برای کلاس 1A و 2A مشخص می شود، انحراف برای کلاس 3A صفر و انحراف درجه برای کلاس 1A و کلاس 2A برابر است. هرچه تعداد نمرات بیشتر باشد، تحمل کمتر است.
زمان ارسال: نوامبر-21-2024
